‘Bouwen’ in het hoge noorden Als kind hield ik al van bouwen; als kleuter met blokken en lego, van hutten onder de keukentafel naar iglo’s buiten tot bouwsels in het bos. Het materiaal was overal om me heen. Eigenlijk is er niet zoveel veranderd. Tijdens het maakproces - dus het doen - overdenk ik het werk. Ontwikkeling en experiment staan nog steeds centraal in mijn manier van werken. Ik verwoord het ook wel eens als ‘spelen'.
Ik start graag vanuit iets dat ik ervaar als leegte. Deze leegte is niet het niets, meer een leegte die functioneert als een openheid van ruimte. De leegte maakt dat er dingen kunnen gebeuren. Ik woon en werk in Kloosterburen temidden van de weidsheid van het Groningse landschap en met de Waddenzee in “mijn achtertuin”. Ruimte inspireert!
Mijn werk ontstaat vanuit een soort van speelsheid: alles kan, alles is mogelijk, ik neem de ruimte voor het experiment. Elke keer weer een fijne ontdekkingsreis. Kijkend naar mijn werk zijn er een aantal kenmerken waar te nemen: door de natuur geïnspireerde organische vormen, een zoektocht naar eenvoud, relativeringsvermogen, humor en een mate van lichtheid nemen hun plek in.
Bouwen is – in alle opzichten – een sleutelwoord in mijn leven. In mijn wilde bostuin staan verschillende bouwsels van sloopafval: onder meer een overnachtingshut, een paviljoen in de avondzon en een flessenhuis in ontwikkeling.
In mijn beeldende werk gebruik ik graag afgedankte materialen en laat me inspireren door het verval en de vergankelijkheid die hier uit spreekt. Veel van de materie die ik gebruik raap ik van de straat op. Of je kunt me aantreffen al hangende in bouwcontainers speurend naar afgedankte spullen. Bij het meenemen van de materialen die ik tegenkom bevraag ik mezelf wel altijd: kan ik hier binnen een maand iets mee. Niet dat dit nou perse moet, maar wel om me te beperken in wat ik verzamel in mijn schuur. Op dit moment heb ik zoveel afgedankt materiaal liggen dat ik nog jaren vooruit kan.
Wat ik zoal meeneem: stukjes ijzer, allerlei stukjes sloophout, oud behang, gekke dingen die ik tegenkom. Zo was ik een keer iemand aan het helpen met vloeren schuren en het ronde schuurpapier werd zo prachtig. Al die oude lijmlagen die zich hierop hechten. Geweldig. Dus die moesten zeker mee naar huis. Vervolgens duurde het nog jaren voordat ik zag hoe dit iets kon kon toevoegen aan mijn werk.
Kijken, beleven, voelen, wat doet dit materiaal, wat wil het laten zien. Hergebruik, circulair, maatschappelijk afval …… hoe fijn is het om te laten zien, hoeveel moois er schuilt in ons afval. Het transformeren van materie naar objecten van mijn hand.
Ik streef naar eenvoud! In mijn persoonlijke leven en ook tijdens het ontstaan van mijn beeldende werk. De simpelheid van dingen.
Soms gaat het werk een dialoog aan met een ruimte en ontstaat een installatie. Daarmee wordt samenhang zichtbaar. Verbinding is een herkenbaar aspect in mijn werk.
